Baba,
Dün gece
Yine seni gördüm rüyamda
Birlikte dolaşıyorduk
Şehir meydanında
Sen
Önden gidiyordun
Bense
Senin arkandan
Her zamanki gibi
Gurur duydum
Bu eşsiz tablodan.
Düşünsene,
Ben
Senin peşinden yürüyordum
Yolumdaki taşların
Ne önemi kaldı ki
Bir bilsen
Uyanmaktan
Ne kadar korkuyordum
Daha yürümem gereken
O kadar yol var ki...
Kayıt Tarihi : 3.1.2015 21:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
3 Ocak 2015, Kırcaali
![Resmiye Mümün](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/01/03/senin-arkandan-2.jpg)
Kutluyorum arkadaşım güzel şiiriniz için nicelerine On Ant Sevgi ile kalın dilerim
kayıplar bizleri özümüzle muhakeme etmeye iter,
gün gelir,
gün geçer,
zaman akar işte;
o an ne gözyaşı,
nede sevgimizin yoğunluğu,
bizi biz eden duyduğumuz özlemdir..
unutulmamak dileğiyle.
m.aydemir
dediğiniz gibi yürünecek ne yollar var daha.
çok beğendim,yüreğinize sağlık gönül dostum.
Duygulanarak okuduğum güzel şiirinizi, ve o güzel, şair yüreğinizi tebrik ediyorum, sevgili Resmiye hanım..
Nicelerine, dileklerimle..
Saygı ve Selamlarımla..
TÜM YORUMLAR (4)