Fırtınalardan yorulmuş bir garip sandalın, sığındığı küçük bir limandın sen benim için. Son limanımdın..
Geride kalan tüm acıları, unutmuştum bile daha seni görür görmez. Çocukluktan kalma, saf bir kalp vardı avuçlarına bıraktığım.
Islak saçlarım, titreyen ellerim ve yorgun bedenimle karşındaydım işte.
Her defasında bir parçamı alıp götüren, bitti dediğimde yeniden başlayan; bir tebessüme, bin göz yaşı döktüren acılar içinden çıkıp gelmiştim sana.
Ürkekti yüreğim, dokunsan yine hıçkırıklara boğulacaktı sanki.
Ne vardı? Ne vardı tutup yüreğimi, alsaydın avuçlarının arasına.
Sımsıkı tutup ısıtsaydın.
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta