Senin adın mutluluk Şiiri - Ahmet Coşkun

Senin adın mutluluk

üşütmedi kış günlerinde
sıcaklığın koynumda yandı durdu
seninle doydum yoksulluğumda
gülüşüne bir servet birikti
gözlerinde yaşamın her rengi
sarılışın bir cennet

baktıkça gökyüzüne
gündüz mavinin sonsuzunda
gece ayın yıldızın sihrinde
çocuklar tutarken elimden
sevinçler uçuşurken kalbimde
övünçler dolar güvenime

şehir kaynar baş ucumda
insan kalabalığına karışırken
hevesle dönmenin telaşında
eve ekmeksiz dönmeme hırsı
bir de yalnız kalma korkusu
kamçıladıkça azmimi

sen geçerdin gözüm önünde
parmaklrımın arasında sızarak
gülüş gülüş saçlarıma dokunup
belirir nazlı nazlı sallınışların
bal şeker sözlerle karşılaman
direncim mutluluğum sığınağım