Senin adın hüzün Şiiri - Orhan Özçelik

Bir kaç saate sığdıramaz,
Bir güne yayar hüzünlerim kendini.
Doluca bir gün,
Ve bu böyle her gün.
Her günü kendine ayırır ve yaşatır,
Bütün ince yerlerine kadar hatırlatır.
Şahlandıkça şahlanır içimde hüzünler,
Bulut gibi sürüler halinde,
Gözbebeklerimde.
Dolu dizgin kılıç kalkan,
Yüreğimde.

Ellerimde,hayalimde,
Her yerimde.
Dolmuştur bir gün boyu,
Her gün kaderimde.
Kılık değiştirirler,kimlik değiştirirler,
Her an içimde bir yerdedirler.
Hasret olurlar bazen,özlem doldururlar beni,
Hayal haline gelirler,
Getirirler gözlerime seni.

Hüzünlerim benden ayrılmazlar,
Her an seni,
Bende saniye saniye yaşatırlar.
Derdini,kederini,
Özlemini,dinmeyen hasretini,
İçimde olabileceğin senden başka her şeyini.
Onlar içimde yaşar,ben yaşamam içimde,
Hüzün dolu yüreğim,
Kuş bigi çırpınır ellerinde.

Ama senin hüznün de güzel,
Seni özlemek,seni beklemek,
Ve seni düşlemek.
Geleceğini ümit etmek de güzel.
Ama ya gelmezsen,
Bu da bir ihtimal benim için.
Güzel olan hüznün,
Kötü yanı da bu.
Olmama ihtimalin,
İşte bu benim için hayat sonu.
Her şeyin sonu seni içimde kaybetmek,
Beni yok edecek şey,
Seni içimde yok etmek.

Bu duygular benim içimde hüzün,
Seni bende yaşatanlar bunlar,
Bunlarla bendesin bu gün.
Olabilme sevincin,
Gelmez denilen ihtimalin.
Ve daha bin türlü bendeki halin.
Doluca yaşanırsın bende her gün,
Senin adın bende hüzün.