Senin Adın Asumandı Şiiri - Deniz Sipahiler

Yorgundun,kırgın belki,biraz üzgün
Kilisenin çan çınlamalarına karışmıştı feryadın
Korku dolu sokaklardaki sulardaydı yansımaların
Dedim ya, senin adın Asumandı.

Çan çınlamalarıyla ağlaşıyordun
Rüzgar Taksim’in olanca tozuyla okşuyordu saçlarını
Sen ne korku duyuyordun,ne heyecan
Yorgun,kırgın belki biraz üzgün
Sonra,daha sonra simsiyah saçlarını avuçlardı gece
Teselli buluyordun,ne garip işte
Yoldan geçenler ıslık çalardı
Korku dolu sokaklardaki sularda yansıman vardı
Dedim ya,senin adın Asumandı.

Dönüp baksan yıldızlara
Tutsan ellerinle samanyolunu
Asuman’ın saltanatı başlardı.
Korku uykusundaydı gönlün
Doğmamış oğulların
Hayata küskün gecenin
En koyu yerine düştün
Kilisenin çan çan seslerine karışmıştı feryadın
Dedim ya,senin adın Asumandı…

Deniz Sipahiler