Cennet kalabalığında yabancılık çekerken.
Kendimi aşk denen ırmağın akışına bıraktım.
Sonsuz ruhtan nefes üflerken bedenime,
Kayboluşlarımda hep sen vardın...
Bilinmezliğin kesilip eksilmeyen bilgisinde,
Şah damarımdan da yakındın bana.
Zahirim batındı,ahirim mechul,
Baktığım her yerde görürdüm seni...
Aşktı bu yaşadıklarımın izahı yoktu,
Kendimi cennetin ilk sabahında hissettim,
Heyecanla nefesle kalbinden kopa kopa,
Sevdanın sarhoşluğu ile yüzümü yıkadım...
Gelişinle eksik cümleler tamamlandı,
Sessiz duran resim vücut buldu seninle,
Kelimelerle dokundun ruhumun zerrelerine,
Ölü olan benliğim, canlandı sevginle..
Ruhum bir kervana katılıp yükünü aldı,
Önce kelimelerinle yandı kavruldu,
Cennet bulutlarının gölgesi düştü üstüme,
Kayda değmez et yıgınından aşka dönüştüm ben...
DENİZ 31.03.2010
Fatma Avcı 2Kayıt Tarihi : 17.8.2010 21:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
KALIN SEVGİYLE
TÜM YORUMLAR (2)