ne düşündüğünü,
nasıl baktığını,
içinden hep nasıl ağladığını,
kimse göremedi, senin...
ilk bakışta;
oturaklı bir adam,
yiğit bir delikanlı,
duruşunda da hep
endam vardı, senin...
gözlerin donuk bakardı hayata,
ama yüreğindeki çırpıntıları
yine de kimse hissedemezdi, senin...
yıllar önce altı kişilik bir yurt odasında,
ilk sevdan uğruna duvarlara kazıdığın
bir iki satır mısradan sonra,
zamanın yangınıyla kavrulan yüreğin
bak şimdi ne halde yine, senin...
terkedilmişliğin, yıpranmışlığın
bunun yanında,
hayatın çok azında da
tatlı bir sarhoşluğun vardı, senin...
şimdi neyin var, senin...
Soner Gürler
10-02-2005
Kayıt Tarihi : 13.3.2010 13:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!