Ey AŞK!
Elest'ten kalbime mührün vuruldu,
Dünyâlara bedel kıymetin senin;
Mecâzi mahbûba tahtın kuruldu,
Yüzle kaşda, gözde ibretin senin..
Sonsuzun lâyığı! Sen idin âhit,
Çokluk âleminden aranan vâhit,
Taş duvar ardında umuyor zâhit,
Oysa ki gönüller mâbetin senin..
Seni şehvet sanır hayvani yapı,
Sensindir sırlara açılan kapı,
Züleyhâ kulunun yuttuğu hapı,
Yusuf'lardan çıkar iffetin senin..
Nefsine aynaya bakınca insan,
Başlar sen denilen o yüce lisân,
Gönülden gönüle akan ey ihsân!
Fâni sevgilide sûretin senin..
Adem kul dediğin kemikle etti,
Zâhiren bakınca bir silüetti,
Tellâlın değil de bilâkis setti,
Onun için şeref zilyetin senin...
Kayıt Tarihi : 7.12.2016 23:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Kaçar](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/12/07/senin-2-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!