Her mektubunda, beni kasabanıza davet edip duruyorsun, bakarsın bir gün çıkıp gelivermişim...San sürpriz yapmayı inan ben de çok istiyorum...
Büyük şehrin çilesi hiç çekilmiyor...
Sen burada olsan tabii herşey bambaşka olurdu...Muzipliklerinle,güzel sesin, söylediğin şarkılarınla burayı bülbül yuvasına çevirirdin...Belki hasta olduğumu bile unutabilirim canım arkadaşım...Çok sevdiğim İstanbulumun, tüm olumsuzluklarına monoton yaşantıma sen ilaç gibi gelirsin biliyormusun meleğim? Bu mektubum biraz kısa olacak, baba parası yemek ağrıma gidiyor, bir de, iki de bir tanıdık, tanımadık gelen şu misafirler yok mu? çok bozuluyorum onlara...Yengem söyledi bu gün yine biri gelecekmiş,yalvardı kadıncağız,-Seniha, gelen Tanrı misafiri kızım ne olur nazik davran diye...Onun hatırına evde kalıp bu işkenceyi çekeceğim...Ne densiz insanlar yahu böyle adetler mi kaldı bu devirde?
İşte, çalışmayıp evde oturmanın sonucu bu...
Çekip sinemaya giderdim ya abimin yakın bir arkadaşının ailesiymiş gelenler,beni çok beğenmişlermiş de miş muş...Şimdi gülüyorsundur biliyorum, o halde darısı senin de başına a canım...Ahdettim, özgürlüğümü kolay kaptırmayacağım...Kucak dolusu sevgiler,can dostum.
Arkadaşın Seniha
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 25.3.2009 15:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Seniha Sarıkamıştan döndüğü istanbuldan,bir süre sonra tedavi için abisiyle,yurt dışına gider,ve başarısız bir ameliyat sonucu,hayatını kaybeder... Okuldan çok samimi, can ciğer arkadaşı Firdevs, Senihanın hastalığından bile habersizdi...Çünkü Seniha bir kız kardeş kadar kendisine yakın gördüğü arkadaşına, onu üzmemek adına bu yazdığı mektupları göndermemiştir...Firdevs bu mektupları,çok sevdiği okul arkadaşı Senihanın ölümünden seneler sonra,İstanbula bir seyehatinde tesadüfen yolda karşılaştığı, arkadaşının,Suat abisinden öğrenip kahrolmuştur... Büyük kederlere garkolmuş günler,aylarca etkisinde kalıp, bu yüzden,sırf bu yüzden İstanbula yakın Gebzede bir iş ayarlamış,sık sık İstanbula gelip Senihanın kabri başında gözyaşı dökmüştür...Okul arkadaşlıkları hele de, yatılı okul arkadaşlığı sağlam dostlukların doğmasına sebeb olsa da zaman zaman işte böyle üzücü olaylar da yaşanabiliyor...Bu acı olayı bana da müşterek dostumuz Nurhan anlattı...Seniha,yı tanımış gibi oldum...İlk fırsatta bir gün Karaca Ahmet mezarlığına gidip kuranımı götürecek fatiha okuyacağım orda ki Senihalara... Yüksel Nimet Apel... Not:Bu mektup öykü, tamamen benim deneme mahiyetinde kurguladığım bir öyküdür...Senihanın Firdevs,e yazdığı bir mektup daha olacak onu da, karalama defterlerimin arasında bulduğum da kaydedeceğim...
TÜM YORUMLAR (1)