Seniha,dan Firdes,e son mektubu...

Azizim sana gördüğüm bir rüyayı anlatacağım...Gerçi rüyalar akan bir suya anlatılırsa daha makbulmüş, doğrusu hangisi bilmiyorum ama herhalde önemli olan niyet,yani iyiye yormak...Zaten sen de bir su gibi, saf ve berraksın...

Şimdi yerlere kadar eğilip temenna yaptığını görür gibiyim.Bu kelimeyi de ne zaman kimden öğrendiğimi hatırlamıyorum,yanılmıyorsam bir nevi selam,saygı ifadesi...

Neyse ben rüyamı anlatayım:güya senle ben bin dokuzyüz kırklarda ellili yıllarda yaşıyormuşuz., bir yatılı okulda okuyan iki samimi arkadaşmışız, gerçi yine öyle de rüya işte...Birbirine bağlı çalışkan,zeki ve çok ta neşeliymişiz....
Gittiğimiz her yerde dikkatleri üstümüze çekermişiz,yani bunları karmakarışık
bir şekilde tanımadığım mekanlarda,kah okulda bazı evde öyle ki girift ormanlarda görüyorum ikimizi...Ruhumun benden önce hayat verdiği bedenlerin yaşamlarından kesitler olsa gerek...Ne sen, sana bensiyorsun ne de ben kendime...Sen yine inanma gül bakalım,ve bir okul gezisinde uçuruma yuvarlanan bir arabada yanlız ikimiz,bir sürü ağır yaralı insanlar arasında ikimiz ölüyoruz....Etrafa saçılmış eşyalarımızın arasında ölü bulunuyoruz...Uyandığımda kan ter içinde kalmıştım, karşımda Ferhat abimin karısının çakır gözleriyle karşılaşınca, büsbütün korkup kabus devam ediyor sanıp haykırdım...
-Ne oldu Seniha? rüya mı gördün çığlıkların ta içerki odadan duyuldu...
Ben sersemlemiş bir vaziyette,ona hiç yüz vermeden tekrar arkamı dönüp yattım...Ayıp ettim kadına belki ama ne yapayım kuzum hiç sevmiyorum bu yengemi...

Abimler almanyadan iki gün önce geldiler,Servet yengemi sevmediğim gibi, keza abimi de çok sevdiğim söylenemez.Onların burada olmalarının tek iyi yanı, konağın çocuk sesleriyle,şenlenmesi...Yeğenlerim çok şirinler onları seviyorum,bu ikizler biraz yaramaz ama,yine de onlarla çok iyi anlaşıyoruz...Çok ta meraklılar, şimdi gelir tepeme dikilir,kime yazıyorsun bu mektubu sevgiline mi? diye alay etmeye başlarlar...Henüz yaşları küçük,sekiz yaşındalar gel gör ki, şu televizyon denen alet hem iyi bir okul,hemde çocukları vaktinden önce olgunlaştırıp masumiyet bırakmıyor.

Cancağızım, işte böyle; her nedense sana mektup yazdığım da, bir süre hoşgörülü sevecen biri olup dolaşıyorum evin içinde...
Şimdi sen de bana hemen yazıp, şu rüyamı tabir etme de gör, doğrusu korktum yoksa ölecekmiyiz kız? Gerçekten o yıllarda yaşamış olabilirmiyiz?

Gene saçmaladığımı düşünme,sana kalsa,Ufo,lara da inanmıyorsun,ancak birgün bağınıza lüks aracıyla çekik gözlü sarışın bir cüce inerse inanırsın o zaman hah hah haay...

Hadi gülüm hoşçakal, çabuk yaz gözlerinden öpüyorum,yeğenlerim Melek le Meriç te, o güzel ablaya bizden de selam yaz diye üstüme abanıyorlar,selamları üstümde kalmasın...Senin okul yıllığımızda ki resmini görüp çok beğenmişlerdi de...

Seniha...