Seni Yazmalıyım Seni Şiiri - Döndü Dülger

Seni yazmalıyım seni.
Bilmem hangi kelime yetecek anlatmaya.
Bilmem hangi bulutun arkasında belirecek hayalin.
Bilmem ulaşacak mı kelimelerimin sihirli eli.
Sana kurduğum her cümle
Dümeni kırık kalemimle gönül deryanda bulur mu ki bizi?
Seni yazmalıyım seni.
Kuşun kanadına, bulutun beyazına,
Denizin köpüğüne, dağ tepe kum tanesine varıncaya.
Biliyorum ne yazsam yetmeyecek
Oturmayacak taşlar yerine.
Biliyorum dolmayacak bıraktığın boşluk.
Söndürmeyecek içimde ki alevi üstünde yanan ateşi.
Ama çare yok seni yazdıkça özgür kalacak cümleler.
Seni yazdıkça uçmaya başlayacak bütün beyaz güvercinler.
Seni yazmalıyım seni.
Ama diyorum ya tamamlanmayacak ahkâm dolu sözler.
Bütün cümlelerin sonu yokluğun,
Yokluğun beni halden hale sürükleyen.
Yokluğun beni kalemle kağıt arasına hapseden.
Nasıl anlatırım meramımı bilmiyorum ama.
Seni yazdıkça yokluğunu kilitliyorum satır aralarına.
Seni yazmalıyım seni,
Gecelerce, vakit tükeninceye
Nefesim yettiğince, gücüm bitinceye,
Sesime ses verinceye,
Kalbini ince bir sızı gaspedinceye kadar yazmalıyım.
Seni bana getirinceye,
Gülüşün gözlerime düşünceye dek.
Seni yazmalıyım seni....