Seni Yazmak Şiiri - Mustafa Şirin Lahumeyan

Aramaksızın sabahı bir gece yarısında
Kalakalmışım düşünlerimle gaipte baş başa
Pervasızca uçuşuyor nameler güzelim
Yalnızlığımla, hayallerimle baş başa

Sensizlik çökünce içime bir kor gibi
Zemheriye bana kanlı yaşım ve buzullaşır
Ardından uyurum inkızarı bekler gibi

Geçiverir şafak bir yel gibi üzerimden
Güneşe aymaz diye gülerken
Bir şule yarar amakı bakışlarına benzer
Ve ölüm gelmiş demektir, bir gül bile dermeden

Korkarım kainat ağlar yağmur gibi
Utancına dolar yüreğim Mecnunun
Rüzgarda tacı dağılan bir gül gibi

Ne umutlar saklardım incir kuşunda
Yarin sevgisini fısıldamasa da aşkım için ötmese de
Sonra bir yetim gibi alırım ağuşuma umutlarımı
Savururum karagözlerine her isyanımda

Hani o kolların mezar olacaktı bana
Aşktı bana Leyla’da ölmek
Solmazdı karanfiller küsmeseydi sana

Bakmaksızın güzellere dünyada
Seni aradım boş sokaklarda Gülruba
Alev dedim adına Dilara dedim Anita dedim
Bir bakışına, bir gülüşüne hele o tatlı sesine bir ömür adadım
Seni sensiz tam iki yıl yaşadım
Şimdi alacakaranlık gibi düşerim yollara
Sana doğru uzanan elim kalemime takılı
Meğer ne zor şeymiş seni yazmak
Ne zor şeymiş meğer sensiz yaşamak