Seni yazıyorum,
Bir yangının küllerinden doğan kelimelerle,
Yaralarımın arasında filizlenen harflerle.
Adını her cümleye nakış gibi işlerken,
Sana dokunan her hece, kanayan bir şiir.
Seni yazıyorum,
Gecenin sessizliğinde yankılanan bir çığlık gibi,
Susmuş şarkıların boğazında düğümlenen melodi gibi.
Her nokta, bir veda; her virgül, bir bekleyiş.
Yazdıkça eksiliyor, seni yazdıkça çoğalıyorum.
Seni yazıyorum,
Unutulmayan bir masalın yarım kalmış sonunu,
Kaybolmuş yolların içinde bulduğum seni.
Ne kadar yazsam da yetmez,
Çünkü seni yazmak, kendimi tüketmek demek.
Sesini bilmediğim bir melodiyi ezberler gibi,
Adını bir duanın ortasına bırakır gibi.
Her mısrada biraz daha aşık oluyor kalemim,
Ve her harfte biraz daha kayboluyorum sende.
Seni yazıyorum,
Çünkü kelimeler sensiz eksik,
Ve ben, seni yazmadığımda şair değilim.
Kayıt Tarihi : 13.2.2025 19:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!