Seni Yazalım Şiiri - Yakup Selçuk

Hadi bir hikaye yazalım,
Keder olmasın, gam asla.
Mesela seni yazalım, hudutsuzca seni.
Tüm kuşların senin gözlerinde can bulduğunu,
En büyük hayalperestin tek hayalinin bir gülümsemenden ibaret olduğunu,
Mesela çizdiği tüm resimlere aynı gözleri iliştiren bir ressamı,
Yada bembeyaz teninin güneşi gölgede bırakışını yazalım.
Kimsenin belki’si olmayışını,
İyi ki’ler ile anılışını,
Gözlerinin rüyaları anımsatışını yazalım.
Sen böylesine masum iken, neden kanatlarının olmayışını yazalım.
Yada görünce çehreni, güneşin neden solup gittiğini,
Hani dim dik yürüyüşünü gördüğünde, neden boynunu büktüğünü güllerin,
Şairin ilhamına teşrif ettiğinde, utancından neden tek kelime yazamadığını, yazalım.

Hadi seni yazalım,
Gökyüzünden salına salına inip,alnıma serilişini,
Kar tanesi misali masumluğunu yazalım.
Yazalım ya, yazalım,
Tek kelime etmeden ayaklarımı düğümleyişini,
Karşında kalbimin yüz milyon kat artan ritmini dengeleyişini,
O mis nefesinin çaresizliğe bile şifasını,
Bin ton içsem de suyundan, tebessümünle çöle dönüşümü,
Yazalım elim kalemimi unutmadan, sen gelirken.

Hadi beni yazalım,
Yada boş ver yazmayalım,
Sen böyle her şeyinle ölümsüzken,
Benim ölmem mümkün olur mu?
Sen güneş, buz dağı ben,
Karşında seve seve erirken,
Beni anlatmayı boş ver,
Sen bu kadar güzelken.