Seni yaşıyorum Şiiri - Ali Kamil

Aşkın gölgesinde kederler yüklüyorum sabır taşıyla kutsadığım heybeme
Yitik zamanlarda bin parçaya bölünüyorum, bir anda uçurumların zirvesinden düşüyorum
Senli düşlerimin dalgalarında heba oluyor sözlerim
Derin acılar ekliyorum kimliksiz düşlerime
Ben yalın ayak koşan masum çocuk yüreği
Hayal kırıklıklarıma inat mavi olmayan aşklara kapımı kapıyorum
Kirpiklerime yapışırken damlalar hüznün rengini maviye boyuyorum
Siluetin silikleşirken şiirlerin üstünü çizip gökyüzüne hüznü karalıyorum
Gece sabaha dönerken ben gecenin koynunda aşkın esaretini yaşıyorum
Bütün acıların üstüne kandil yakıyorum gecenin karanlığında

Akşamlar geceye soyunuyor çekip giderken yıldızlar
Ben eşkalsiz bulutların arasında göğe yükseliyorum
Ayrılıklar kapanmaz yara gibi dururken bulutların arasında
Ben tuz basıyorum aşktan çatlayan dudaklarımın yarasına
Yalnızlığıma tütsü yakıyorum melankolik bakışlarımdan
Çelişkilerin acımasız yumağında cebelleşiyorum aşkı yaşarken
Düşsel türküler söylüyorum gecenin karanlığına kaçıp saklanırken
Hüzün oluyorum gecenin sırrında göğün avuçlarına şiir gibi yağarken
Dayanılmaz korkular yaşıyorum, seni yazdığım mısralar karalanırken
Sensizlikten kalma miladı takvimlere not düşüyorum

Düşlerimde yeşeren firari bakışlarla dokunuyorum teninin gizemine
Yüreğimde kuruyan düşleri gözyaşlarımla ıslatıp çiçekler ekiyorum gönül dergahına
Varlığının yokluğa karıştığı aşk yokuşunda nefesini soluyorum her anımda
Şiirlerin zehir zemberek mısralarının arasında gülüşlerini hatırlıyorum bir anda
Düşüyorum sanki zaman diliminden ayrılığın zehir gibi geldiği saatlerde
Zamanın en uzak yerinde bir yürek mesafesi kadar yakın bekleyişlerimde
Yüreğimin çarmıha gerilmiş umutlarını bırakıyorum başka zamanlara
Sensizliğin yokuşlarını tırmanıyorum sana kavuşana kadar
Gözlerim aksada gülüşlerimin arasında sana olan son bakışlarımda
Sensizliği sensizliğin çoğrafyasında bırakıp sessizce seni yaşıyorum