Seni yaşıyorum Şiiri - Abdullah Oral

SENİ YAŞIYORUM

Bir bahar günüydü
Toprağa ilk tohumu serpiştiriyorduk
Yeniden yeşermeye yüz tutsun diye hayat
Umutlar boyversin diye topraktan
Toprağı tırnak tırnak belliyorduk

Ansızın Nisan yağmurları
Kuşatmıştı yeryüzünü
Bulutlar kararmış Gök çatlamış
Sular taşmıştı bendinden
Sırılsıklam olmuştuk Yazının düzünde.

Nisan yağmurlarından
İmece dört bir yana dağılırken
Bir ceviz ağacının
Duldasına sığınmıştık seninle

Ve sen sırılsıklam
Saçların darmadağındı
Yağmur dostluğu başlamıştı yüreğimizde
Kaçınılmazlığın dönemiydi Aşktan

Yağmur taneleri süzülüp
Dökülürken ıslak dudaklarından
Gözlerinin derinliklerinde seni yaşıyordum

İlk kez baş başa kalışımdı bir genç kızla
Yağmur sen ve ben
Birde ceviz ağacı vardı
Üstümüze kanat geren

Kuşlar bile terk etmişti Ceviz ağacını
Yağmurun serinliğinde
Titreşirken bedenim
Seni yaşıyordum nisan yağmurlarında
Ellerim ellerinde sırım sıklım…..

Çiğdem köyü 1987 NİSAN