Seni Yaşamak Vardı Şiiri - Mehmet Zafer

Seni yaşamak vardı şimdi
Hiç kimseden gizlemeden,çekinmeden
Arsız ve umarsızca haykırmak vardı aşkımızı
Gökyüzünde özgürce süzülen kuşlara inat
Ele ele tutuşup kırlarda yürümek vardı
Saçlarına değmeliydi rüzgar
Uçuşmalıydı tel tel,bir o yana bir bu yana
Sen kaçmalıydın ben kovalamıydım
Bir ağacın etrafında dönmeliydik
Tıpkı Türk filmlerindeki gibi
Sen bana koşmalıydın ben sana
Kollarımızı olabildiğince açıp
Bir birimize koşmalıydık
Kavuşunca ben belinden kavrayıp
Havaya kaldırmalıydım seni
Dönmeliydik başımız dönüp düşene kadar
Çimenlerin üzerinde sarmaş dolaş yatmalıydık
Ben sırtımı ağaca dayayıp uzun oturmalıydım
Sen dizimin üstüne yatmalıydın
Saçlarının arasında dolaşmalıydı parmaklarım...

İsterdim ki,gülüşlerim parçalanmadan sana ait olsundu
Gözbebeklerimde sevinçlerim sönmeden
Gözlerimin feri sönmeden sana bakmalıydı
Ellerimle toplamalıydım kır çiçeklerini
İpek saçlarına tac yapmalıydım
Sana hasret geçen günlerimin
Seninle doyasıya yaşanmasını ne çok isterdim
İsterdim ki saçlarımın akını ilk sen göreydin
Siyahların arasından ayırıp koparaydın
Seninle yaşlanaydım ben
Sana yaşayaydım..

Ne çok isterdim sabah beni uyandırmanı
Kahvaltı sofrasına taze ekmek getirmemi istemeni
Sana nazlamak isterdim
Arasıra trip atmak,bazen saçmalamak isterdim
Aslında düzgün biriyimdir
Bir tek sana nazım geçer
Bir sana saçmalarım zaten
Eğer bir gün gelirsen ömrümü vermeye hazırım
Yüzüne düşen matemleri ellerimle parçalayıp
Gözbebeklerinde umutlar ışıldatırım
Dudaklarında tebessümü hiç eksik etmem
Huyum değişmez belki,yine saçmalarım ama
İnan ki ömrümü avuçlarına bırakırım
Nasıl özledim bir bilsen,kendin gelirsin
Seni özlemek özlemin ne olduğunu öğrenmektir
Anladım şimdi….