Seni Yaşamak Şiiri - Necati Tiryaki

Şimdi düşünüyorum da… Seni yaşamak! Karadeniz mevsimi gibiydi… Sabah güneşiyle uyanmak, Öğlen çisenin altında ıslanmak, Sonra bir fırtına… Sığınacak yer aramak. Bizim oralarda yaylamız vardı Baharda göçülürdü oraya, Üstü teneke kaplı Yan duvarları kerpiç Ocak oyulmuş taşla Diğer kısımları tahta Yani bildiğin bir baraka. Taştan çeşmeler, Ot kokulu sular, Yeşile bürünmüş toprak. Gündüz rengarenk kelebek Gece ateş böceği ay ışığında Bol oksijenli nefes almak, Yanlızlığın koynunda huzur bulmak Ve… Ardından bakmışsın bir fırtına. Yapacak bir şey yok… Mümkün mü dışarı çıkmak. Açarsın televizyonu… Uzanırsın çekyata Başlar bir film aramak. Eee… birde düşünsene…. Bir flmi orta yerinde açmak, Başını anlamdan izlemek. Bazen de sonunu görmeden, Uykuya dalmak. Sabah uyanınca da, Neyi izlediğini hatırlamamak. İşte… Böyle bir şeydi seni yaşamak. Aşkın en iyi hali… Yaşanır senle yarım yamalak. Demem o ki sevgilim… Tıpkı senin gibi burada hayat Boşunadır hayal kurmak. "HERKES SEVGİLİ......./NECATİ TİRYAKİ"