Seni Yaşamak İçin Ölmem Gerekiyordu

Yazmayı başarabilseydim kelimelerden önce tenine dokunup,
Ve çizebilseydim saçlarında taranan rüzgârın sesini,
Koşabilseydim yollardan hızlı sana gelmek için,
Yalnızlık kadar kalabalık olsabilseydim,
Sonra düşübilseydim yüreginin uçurumundan,
Paramparça olabilseydim eger;
Nasıl yaşardım?

Sabah olabilseydi gülüşün, gecenin koynundan çıkıp,
Sanki hep sevişmiş gibi dursaydı Güneş kıpkızıl,
Denizler dalgasında getirseydi bir yalnızlık sonrası kokunu,
Yakamozlar Ay'ı alabilseydi koynuna utanmaz, arlanmaz öpüşlerle,
Mevsimler alıp başını gitmeseydi bütün küskünlüklerini unutup,
Sen yaslansaydın kor ateşlerin sırtına, kalbime tutunup,
Ben üşümenin anlamından kaçıp yanarak anlam olabilseydim,
Nasıl yaşardım?

Seni sevmek mevsimlerin büyüttüğü en güzel bahar olmasaydı.
Yalnızlık dolan evimin küçük odasında;
Ve cam kırığı kalbimin bakışında kalmasaydı yüzün,
Düşlerimin kırlangıç masumluğunda dalmasaydım senli uykulara,
Sonra uyanmasaydım bütün özgür günlerimi sana adayıp sabahları,
Yürümeseydim gelecekteki günlerimize büyük bir özlemle
İnadına saklamasaydım seni varlığımın en ulaşılmaz bahçesinde,
Nasıl yaşardım?

Çöl olsan bile kuraklığında yaşamasaydım bütün vahalara yasaklanmış,
Nefesinin mavi rengine asmasaydım yüregimi çerçevesiz,
Yaprak yaprak yeşillenmeseydim gözünden sakınıp yaşlarını,
Saçlarında taradığın karanfil günlerine bırakmasaydım gözlerimi,
Şimdi cehennem yokluğunu cennet bilmeseydim olmasanda artık
Ve bu gece kelimelerimle dokunamasaydım sana en yaşanası halimle
Susma söyle
Ben nasıl yaşardım?

İşte son boldu sonsuzluk birden bire,
Olmayacaksın artık, alıştım yokluğuna
Sen anımsa arada gözlerimi, gözlerini nasıl öpüyordu,
Yine gülümse yine okşa saçlarından hayatı
Beni boş ver sevgilim,
Seni yaşamak için ölmem gerekiyordu! ...

05.08.2007/Diyarbakır