Seni Yaşamak Şiiri - Musa Karademir

Gölgesini aşmaya çalışan bir delinin,
Anı defteri gibi yorgunsam,
Düş gördüğümü sanma sakın.
Kara tren yol aldı çoktan,
Yollar uzadıysa ardın sıra,
Yollar kısalıyor demektir bekle biraz.

Bu kentin koynunda kalakalmışken,
Ay doğuyor sevgi bahçelerinin üstüne,

Yıldızları avuçlamışsam,
Gökyüzünü sana getirmişimdir tut biraz.

Sen Olumpıos Dağı gibi gizemli,
Sen sevgi gibi aydınlık,
Sen aşkım kadar güzelsin.

Artık korkum yok yaşamaktan,
Fırtınaya karşı durup,
Rüzgarla savrulabilmek seninle,
Adını anarak başlamak yeni güne,

Seni dünyanın tüm dillerinde sevebilmek,
Amour, I love you, seni seviyorum diyebilmek,
Ekvator güneşinde sarılıp,
Buzulların soğuğunda ısıtabilmek yüreğimle,

Ardın sıra gelebilmek kaybolan yollarda,
Bir gece yastığımı ıslatana kadar ağlamak özleminle,
Ellerimi yüzüne koyabilmek bir sonbahar mevsiminde,
Ve hoş geldin diyebilmek seni görünce,

Yaşamayı hatırlatan bir resimsen eğer,
Doğanın bütün renkleridir yüzüne akseden,
En soyut karmaşalar, en görkemli parıltılardır seni var eden,

Seninle fırtınalı okyanuslara demir alabilmek korkusuzca,
Yakabilmek yelkenleri hoyratça,
Sığınabilmek limanlarımıza sevgiyle,

Seni bekleyebilmek bir mahpushanenin kirli penceresinde,
Bir güvercin beslemek gizli koylarda sana ulaşmak için,
Avluda seni arşınlamak bir aşağı bir yukarı,

Anlamsızlığında yitip giden zamanlara el sallamak seninle,
Ardın sıra gülebilmek giden yıllara,
Ve selamlayabilmek seninle yarınları,

Seni yazabilmek dünyanın bütün duvarlarına,
Ağlama Duvarı’ında ağlayabilmek,
Yıkıldığı sanılan Berlin Duvarı’nda barışı ve sevgiyi istemek,

Seninle yaşlanabilmek zamana inat gelecekte,
Sarı güller, beyaz papatyalar getirebilmek yüz yaşında,
Ve bir mezar taşına yazılabilmek birlikte,

Bir delinin günlüğünden,
Bir kaptanın seyir defterinden,
Çıkıp geldim yanına al beni,
Birlikte uçalım gökyüzüne, kucaklayalım evreni,
Bir dip not düştüm sana,
Son cümle oku beni: Seni Seviyorum.

[24 Ekim 2000 (Salı 15:00) ]