Seni Yaşamak Şiiri - Uğur Tombul

Salıncakta sallanan bir çocuğu izlerken keyiflenmek
Emekleme sonrası yürüyen bir bebeğin ilk adımları
Seni yaşamak
Bir babanın kendisini ailesine verme ülküsü
Karıncanın bedeniyle çalışma iç güdüsü
Kırılganlığımda bir merdiven büklümü
Oturaklı,sert zemine kurulu, dokunaklı
Ayrılığımda bir güvercin ölümü,bir ceylan vurulması,
İçin için, nazlı nazlı, sessizce ölüme teslimi
Seni yaşamak
Derince sarılmak bir şeye bir kitaba mesela
Vermek kendini ona, adamak
Bir kitabın içinde özetin sunulması
Bir filozufun varlığında hiçliğini bulması

Tütünü sarılmıştım efkarlı bir dumana karıştım
Dağıldım,,çözüldüm ve rahatladım
Bir anne oldum çocuk emziren
Mutluğun resmiydim kutsal tarifi
Büyüttüm boy verdim soylu toprağa
Yağmurun toprağa aşkı gibiydim
Bir fidan oldum dallanıp budaklanan
Gök kubbeye dayandım
Oysa gökte başlayıp yine gökte bitendim
Seni yaşamak
Yağmurun toprağa aşkı gibiydi

Seni yaşamak
Her ağladığında gözyaşını buluta benzetmek
Gülümsemen melekler evi gibi
Sonsuz bir güzellik
Mahmur gözlerin mil çekilmiş körlere cennet uykusu
Seni yaşamak
Tüm açları doyurmak
Cümle ile bir olup
Ramazan ayında iftar açma çoşkusu

Kendime bir rol biçtim küskünleri barıştırmaya
Eller el üstünde gezinmelidir artık
Bütün suçları üstüne almaya
Katilleri saf bulmaya
Seni yaşamak
Bol bol pembe tablolar çizip
Sana ait izler bulmak dünyada

Seni yaşamak en son seni yaşamak
Ve ölmek sonrasında
Kavuşma gününün cennet olduğunu bilmesek de
Bu dünyanın seninle cennete dönüştüğünü anlamak seni yaşamak….