Seni Yaşamak Şiiri - Seyfi Yiğit

soğuk odamın sıcak yansımasısın
karanlığımın aydınlık yanısın
sen ifade edilmez bir başkasın
gülen yüzün bırak, bırak beni de sarsın
biliyorsun sen farklısın, ben seni farklı yaşayanım

sokaklar seninle bir başka
kuşların uçuşu, ağaçların rüzgarda dansı bir başka
yolun kenarına biriken su birikintisine kedinin dil vuruşu
arabanın, bayanın yanından geçerken sıçrattığı çamurun
eteğe yapışması bir başka

çiçeklerin üzerinde gezinen böcekler
bir başka geziniyor, dağınık uçuşuyor
toprak bir başka gülümsüyor üzerinde duran çiçeğe
çiçek bir başka boyun eğiyor güneş den aldığı ışıkla doğaya
doğa gülümsüyor seni yansıtırcasına bana
ben bir başka yaşıyorum seni doğada

bahar anlıktır bende hep kış yaşarım
yazı görsem hep seni hatırlarım
son baharın sararıp düşen yapraklarında
ben bir başka, seni bir başka yaşarım

ürkek bir tavşan da, çalışkan karınca da
tembellik yapan ağustos böceğinde
senin onlardan bana
yansımanı yaşarım

sen bir başkasın çünkü gülen yüzün çok şey ifade ediyor bana
o mahzun gözler çok şey görmüş eller, eller ise yorgun
seninle dedim ya her şey bir başka
inan ben bile bir başkayım hem de anlaşılamaz bir biçimde
seni bir başka yaşayanım

seni tanıyıp anlamaya çalışıyorum bir yap boz gibi
kendim de bir çok şeyi değiştirip, yeniliyorum
kendime eleştiri bile getiriyorum
beğenmiyorum hatta bozup yeniden, yeniden yapıyorum
sen bir başkasın bunu iyi biliyorum

karanlık, duygusal, şaşkın ve donuk o bakışların
o bakışların hayata dağılımı, bende vuran yansıması
yüreğimin derinliklerinin suskunluğunu dile getirmesi bir başka

sen bir başkasın hem de bam başka
ben bunu biliyor sende, seni bende senle, sensiz
sesli ve sessiz ben, ben seni yaşıyorum

gel de bir bak
nasıl...?

bir bam başka...