Seni Yaşamak Şiiri - Barış Can Bıyıklı

İki kere yaşamak isterdim seni
İki dudak ve huzur teninde
Sonbaharın yaprak kuruluğu içinde
Pencere önü ışık huzmelerinde
Kaybolup,
Şiir yazdığım saatler gibi.
Hangi boşluğa odaklasam gözlerimi
Taş duvardan manzara yaratırdım.
Gün ışıksız karanlıkta şair oldum ben.
Ve gündüzleri kör olurdu sözlerim.
İki kere yaşasaydım seni
Bir başka dalardım denizlere
Daha derinlere bakardı gözlerim.
Papatyaları yeşertecek sözler bulur
Oyma kutulara sarf ederdim tüm vaktimi
Belki gökyüzünü bile severdim
Genç kalırdı düşlerim
Gelgelelim…
İki kere yaşadım ben seni
Bir öncesi bir de sonrası
Meyve aşıran çocuklar gibi
Onları döven huysuz bir ihtiyar gibi.