Seni Yarın Özlemek İstiyorum

Agac yapraklarının yeşil gölgesi vurunca karşı binanı kiremitlerine,
kalbime gözlerinin gölgesi düşer.
Ömrümün en kör noktasında hayalini görür,
bir şarkıyla tabir ederim uyanıklık rüyamı.
Kiremitlerden seken güneş ışığı gözlerimi oyaladığında
bir damla özlem perdeler dünümü.

Seni yarin özlemek istiyorum.
İçilen her zehirde kokunu alıp kanıma sızmanı istiyorum.
Dayanmak istiyorum bugün böyle yaşamaya.

Her gün günahını alıyor aşk günlüğüm.
Ben her gece şiirlere dokunmuşum gibi
mısra mısra yolluyor aydınlığını ruhuma.
Aydınlık masallar gibi mi bu şiir? .
Ya da şiir dediğim bir hüzün süslemesi mi? .

Seni bilmem ama ben her gece masal kalelerinde
kaymayacak yıldızlar nöbetindeyim.
Gözlerin masal kalelerinde öylesine esir.
Hayatımdan ve zamandan kayma diye nöbetteyim işte.

Gölgeler uzar,ömrüm kısalır.
Ama duyduğum her masal çocukluğum boyunda.
Ne uzanıp bugünüme erer,ne bebekliğime iner.
Ben gözlerine uzanmak istiyorum ama kısa kalıyorum bugün.
Aşkının boyu gölgemden uzun.
Gece ayışığıyla denerim saçlarına değmeyi.

Gölge oyunu bu özlem işte.
Bu bir güneş yaması ruhuma.
BEN SENİ YARIN ÖZLEMEK İSTİYORUM...