Seni Unuttum Şiiri - Mahmut Çetin Zorba

Sabah ilk duyduğum senin sesindi,
Bana ıstıraplar tek hevesindi.
İsminle çarpıntı içimde dindi.
Dillerde kaldın sen seni unuttum.

Sana gelen yollar dağdı düz oldu.
Bahar yazlar geçti bize güz oldu.
Aşka küstüren şey sende naz oldu.
Yollarda kaldın sen seni unuttum.

Çok zaman mı geçti unutuldun sen?
Akılda gönülde kalmadı köşen.
Seni çok sevmiştim kadrimi bilsen.
Yıllarda kaldın sen seni unuttum.

Kalmadı geriye ne mektup resim.
Sisli anılarda buğulu isim.
Unutmam dediğim en yüce hissim,
Yellerde kaldın sen seni unuttum.

Zincirlere vurdum bu arsız dîli.
Sen gönül bahçemin en güzel gülü,
Azaplarda yandım ruhum bir ölü,
Küllerde kaldın sen seni unuttum.

Ayrılık mı yaktı bu aşkımızı?
Hasretimsin düşte us’ta bir sızı,
Baharı görmeden geçirdik yazı
Ellerde kaldın sen seni unuttum.

Birkaç damla yağmur gönderemedin
Sarıyı yeşile döndüremedin.
Kara bulutlara dur diyemedin.
Sellerde kaldın sen seni unuttum.

Gönlümün Leyla’sı Mecnunun oldum.
Dağ bayır çöllerde aradım durdum.
Her kum zerresine adını sordum.
Çöllerde kaldın sen seni unuttum.

Sevda melodimin en özlü sesi,
Dar mı geldi sana göğüs kafesi?
Paydos dedi artık bu aşkın dersi.
Zillerde kaldın sen seni unuttum.

Gerçek duygularım bir bilebilsem.
İnanır mısın sen unuttum dersem?
Hazanlar geçse de bahara ersem.
Güllerde kaldın sen seni unuttum

Mahmut Çetin Zorba