Belki de gerçekten unutmalıyım seni kendimden,
Kaçmalıyım sana dair her anıdan her duygudan,
Gözlerim görmese seni, duymasa kulaklarım sesini...
O zaman belki unuturum sana dair her şeyi,
Sonra karanlığa dalınca gözlerim biraz, yüreğim acıyor.
Unutmak denen illeti her zerrem reddediyor.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta