Belki de gerçekten unutmalıyım seni kendimden,
Kaçmalıyım sana dair her anıdan her duygudan,
Gözlerim görmese seni, duymasa kulaklarım sesini...
O zaman belki unuturum sana dair her şeyi,
Sonra karanlığa dalınca gözlerim biraz, yüreğim acıyor.
Unutmak denen illeti her zerrem reddediyor.
Kalbim hoyratça karşı koyuyor sana karşı olan duygulara,
Anladım ben gönüllü esirim vefasız olan kalbinin ülkesinde.
Kayıt Tarihi : 24.9.2025 19:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!