Yaşamın en kıyısında
Çakıl taşlarını fırlattım gözlerimden
Belki bulurum diye geldiğim yolu.
Aç güvercinler
Ekmeklere kanmaz olmuşlar meğer
Ay ışığı yansıtırdı oysa çoğu zaman
Çakıllarımın rengini
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Unutmanın her farkındalığı bir hatırlayıştır
ve hep hiç unutamamışlıktır.
Unuttum demek ne kadar unutmaksa,
o kadar herkessindir sen de.
Can havlinden başka ne söyletebilir ki zaten
senden çıkmış bir seni dilimde.
Gözlerinin boşluğunu görebilen bir gözse bendeki,
derin bakışlarım gözlerinde demek işte hala…
bugün okuduğum en güzel şiirlerden biriydi.kaleminiz daim olsun kutlarım
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta