Seni Unutamam Şiiri - Zafercan Öztürk

Gitme bu gece de yanımda kal,
Gidersen kapanmak nedir bilmez gözlerim,
Beklerler seni gece gündüz,
Bir umuda, bir bekleyişe aşık olurum sonra,
Nefesinden uzak bekleyişler sarar çevremi,
Kaldıramam kafamı fotoğraflarından,
Zamanı geldiğinde her şeyi unuturum belki senden kalan,
Ama seni unutamam.

Alıştıra alıştıra anlat sensizliği,
Korkak bakmasın gözlerim etrafa,
Yalnız hissetmesin ruhum kendini,
Yaprakların gitse bile benden
Dikenlerin kalsın yanımda,
Gittiğin yerde acıtmasınlar başkasının canını benim ki kadar,
Yaprakların iyileştirsin, dikenlerin hep bende kalsın.
Her konuştuğun unutur belki seni ama ben acılarını bile unutamam.

Sessizce eğil ve sessizce fısılda kulaklarıma,
Ellerini tekrar ellerimde hissedemeyeceğimi,
Öyle sessizce fısılda ki, duyup duymadığını bilemesin kulaklarım,
Yanımdaymışsın gibi yaşayayım her zaman,
Gözyaşlarım içimde kalmaya devam etsinler.
Bir bakmışsın üzülmeyi bile unuturum zamanla.
Üzülmeyi unuturum da seni bir türlü unutamam.

Sensiz ne hava girer ciğerlerime,
Ne de mideme bir lokma yemek,
Derdimi de kimseye anlatamam senden başka,
Dinlemez kimse beni,
Uyanamam kabuslarımdan,
Oysa birlikte geceyle gündüzü de unutmuştuk,
Yıldızlar saçlarına taç olurdu,
Güneşin ışıkları da eksik olmazdı gözlerinde,
Geceyi gündüzü yine unuturum da,
Ne yaparsam yapayım seni unutamam.