Seni Ülkemin Toprakları Gibi Sevdim

Sevinçlerdir umutları taşıyan
Bir bakış aşk dolu kalbi yaşatan
Seninle büyürken dünyanın var olduğunu
Anladım
Akşam ezanlarını bekleyen oruçlarda
Ekmeğin yanında tuz gibi özledim

Ne kadar yaşarsam o kadar seninim demeni
Ekmek kavgasında çocukluğumdan
Sen bana bir tek kalan sevgiliydin

Yokluğunuda sevdim şiirimde kanamayı acı çekmeyi
Ardından ağlamayı ağlarken
Ağır ağrılı bir yürekde ilaca muhtaçlığımda
Olsun işte dedim yaşamak böylede güzel
Bir trenin düdüğü bu kadarmı yakışırdı bu ayrılığa

Bir ayrılığında sevdama bir aşk borcu kaldığını
Bir yalnızlık istasyonda bir yoksulluk içinde
Çeket bağlamadan önünde yokluğa eyvalllah demeyi

Yoksa önünde eğilmelimiydim bu çetrefil tren yollarında
Sofada ışıksız kalmak kolay bir kibritde geçer
Senin o bakışın İstasyon ışıklarını delerde geçer

Ne kadar yok olursam seninle yaşamak o kadar güzel
Ölüm bu kadar güzel olurmuydu seni severken
Seni ülkemin toprakları gibi sevdim