Ettiğin naz insaf bilmez sevgilim
Seni tuttu, beni üzdü bu sevmek
Sermayem bir avuç kanlı gözyaşı
Ayrılık köşküne attı gülerek
Döküldüm çığ gibi karlı yollara
Örüldüm dağ gibi taş duvarlara
İçimde sağ kalmış bin türlü yara
Beni benden çaldı durdu bu emek
Azap oldu, soktu beni günaha
Kavuş diyen gönlüm gelmez iflaha
Servetim ayrılık, kavuşmak paha
Öldürmeyen kurşun sıktı bilerek
Söndüm yaprak gibi ağaç dalında
Yandım toprak gibi çöl ortasında
Kurudum güneşte, dünya salında
Gülüp geçti son halime bu felek
Seni tuttu, beni üzdü bu felek
Kayıt Tarihi : 5.6.2022 16:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!