Sana, hayata dair yazdığım şiirleri okumak isterdim.Sana süründüğüm kırmızı ıslak rujumla tane tane dokunarak...Ama ne yazık ki sözcüklerimi tükettin.Nefesimi kestin.Farkında bile değilsin.Rakı beyazının sarhoşluğuna bulanıp,titreyen bir mum alevinin isine,bakışlarını çizecektim.Bilki sen mumu değil, beni erittin...Rengarenk düşleri tükettin...Oysaki sen, sana dair hayaller kurduğum o eve, kendi kokunu sindirecektin. Dirhem dirhem saygıyla, sadakatla bezenmiş el emeği mezelerin eşliğindevçınlayacak kadeh seslerini tükettin.İnleyen nağmeler olmalıydı ruhlar değil! Hatta gönlümüzün tınısında dudaklarımız yarı birleşir haldeyken söylenmeliydi''Benzemez Kimse Sana:'' şarkısı.Sazımı, sözümü tükettin. Gecenin siyahlığı ya da soğukluğu hiç farketmez. Beyaz, saten, parlak geceliğimi umarsızca giymeliydim. Tenim alev ellerin buz olmalıydı..Zerre zerre ben sönmeli sen ise erimeliydin.Sen ateşimi tükettin. Teninden süzülen su damlaları tüm bedenimde dans etmeliydi.Zamansız,umarsız,çıkarsız sevişmeliydik. Seni bekleyen bedenimi tükettin.
Uzun lafın kısası çigan gözlüm...Sen yaşanacak sevgiyi, dostluğu,vefayı, zevki ve sefayı, çılgın haykırışları tek kalemde tükettin...
En acısı da ne biliyor musun? Bana başka seçenek bırakmadın.Bende içimde büyüttüğüm ''SEN'' i tükettim...! ! !
17.02.2013 00:30
Gülümhan TungerKayıt Tarihi : 8.3.2013 23:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Masadan eksilen dostların şerefine! ! !
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!