Seni Tanıyorum Şiiri - Rıdvan Cankiç

Seni ne kadar tanıdığımı mı sordun?
Hadi gel birlikte bakalım.
Gece ile yıkardın saçlarını
Yıldızlar düşeceği yeri bilmez,
Gözlerinde dururdu.

Rüzgâr dahi bilmezdi ki
Savurduğu kokunun nerede duracağını.
Getirir teninde bırakırdı.
İpek böcekleri bir gün daha geç ölür.
Tenindeki kusursuz yumuşaklık için.

Güneş ilk cemresini bırakırdı yüzüne,
Sen gülünce dünya gülsün, ısınsın diye.
Kış mevsimi kıskanırdı senin doğumunu.
Severdi senin cenin halini, aşıktı..
Hep en soğuk olurdu ki,

Yanımda kıvrılarak yat diye.
Üzüntülerini depremden alır
Ama çok sürdürmezdi şiddetini.
Yağmur karar vermezdi nasıl yağacağına.

Sana bırakırdı damlaların ritmini.
İncindiğinde öfkeli ve sağanak fırtına,
Mutluyken sakin damlalar halinde.
İşte böyle tanıyorum seni.