Evet, seni tanıyorum.
İlkokulda ben sekizde, sen üçteydin.
Sen çağırırdın elim sendeye.
Başkaları vardı oyunumuzda.
Sen benim yanıma gelirdin usulca.
Vurmazdın elin sırtıma.
Oyuncak arabamın içinde,
Gülerek kondururdun buseni yanağıma.
Elim sende derdin kulağıma.
Nefesinin sıcaklığı hala boynumda.
Sen başkalarını ebelerdin gizlice.
“seni çook seviyorum sevgilim.” Derdin çocukça.
Sanki ben büyükmüşüm de.
İnanmıyordum aslında
“canım benim” diyişine.
Çünkü beni arkamdan itip,
Mavi boncuk dağıtıyordun herkese.
Bu fettanlığından vazgeçtiysen, dönsene!
Zira, gitti gidiyor komdayım şu anda.
Alıcım yok sanma
Kanmıyorum artık,
“Seni çook seviyorum” diyenlere.
Kayıt Tarihi : 8.11.2009 10:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygılarımla
kutlarım yüreğine saglık
salim erben
4- ve 5 sınıfı bursada okumuştum oyıllarda güzel bir kız vardı ben sınıf başkanıydım ve hep peşimdeydi aslında bende hoşlanmıştım
5 e geçince teklif edilen sınıf başkanlığını kabul etmedim başka birini önerdim öğretmene ve o oldu neticesinde bizim kız beni değilde sınıf başkanı kolluğunu takanlardan hoşlanıyormuş öğrenmek acı oldu tabiki ama sonra kendide utandı fakat benim için önemi kalmamıştı
güzel ve samimi yüreğinize sağlık sevgili dost
yinede herkese inanmamak iyidir
TÜM YORUMLAR (5)