Sen herhangi bir yere gittiğinde niye aklımda seninle beraber gidiyor ?
Ben bunun cevabını veremiyorum.
Sanırım da veremeyeceğim.
Artık herkes tanıyor seni,bilmeyen kalmadı.
Odamdaki tül,gitarımın penası,mumu yaktığım kibritim.
Hadi imkansız da ben unuttum seni.
Onlar nasıl unutacak seni.
Kaldırımın arasında çıkan ot bile öğrenmiş iken seni.
Söylesene nasıl unutsunlar seni.
Gece gündüz seni dinlediler benden.
Güzelliğini,bakışlarını,gülüşünü,bana kızmalarını..
Onlarda seni benden dinleyerek büyüdüler.
Nasıl kızarım onlara unutacaksın diye..
Kalbimin çarpma hızını biliyorlar seni anlatırken.
Heyecanlandığımda kekeleyerek konuştuğuma şahit oldular.
Ama en çok kahverengi defterim dinledi seni..
Sıkılmadan,bunalmadan..
Unutacaksın dersem en çok ona haksızlık etmiş olurum..
Senin kalbinin rengini,sesini biliyor..
Hepsini üzsem onu üzemem..
Özür dilerim….
Fazlı Fırat Mercan
Kayıt Tarihi : 27.11.2022 20:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!