tan vakti,,
bulutlar kanarcasına kırmızı,,
yas tutuyorlar, güneşe veda onların acısı...
yalnızlık,
gecelerim ağlarcasına karanlık,,
korkuyorum, yalnızlığım en büyük zayıflık...
batmayan bir güneş mi hayalim? ?
yada karanlıkları delen bir ışık? ?
korkumu yenebilir mi ki sadece bir anlık? ?
eski şiirlerim ve eski günlüğüm...
ve ardından,,
seni tanımak,
seni tanımak,
şafak vakti,,
bulutlar yine kırmızı,,
ama bu sefer utanırcasına kırmızı,,
heycanlanıyorlar,,
sana olan aşkı onları heycanı,,
geceler yok artık,,
uyumak saatle,,
uyanmak senin sesinle...
yalnızlık sadece geride,,
altımda ufak bir fayton,,
faytonu çeken bir kac sihirli geyik,,
ve yanımda bir melek,,,
yerden çok yüksek,,
ama korkutmuyor düşüp ölmek,,
elini daha sıkı tutup,
dehlemek istiyorum geyikleri
sen gözlerime bakıp,
seni seviyorum derken,,
Kayıt Tarihi : 8.7.2013 06:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!