Seni tanımadan önce Şiiri - Erdem Bağcı

yıldızı ayı güneşi....
bir gökte gördüm birde denizde....
bilmezdim görmesem gözlerini....
görmesem yüzünü....
sanki yaşamışım hep bir dehlizde....

gülleri çiçekleri sanırdım hep...
güzel olan güzel kokan....
gülümseyerek güneşe bakan....
güzeli onlarda tanıdım...
ateşti sadece beni yakan....

ağaçtan kayadan başka yaslanmadım....
ne başımı ne gövdemi....
o yüzdendir sert duruşum....
çekingen oluşum....
hiç duymadım birine özlemi....

bülbülü çalı kuşunu kanaryayı tanıdım ben....
her sabah uyandığımda güzel sesli....
yıllarca topraktan yastığa sarıldım ben....
kir pas toz içinde taş kesilmiş isli....
kimse uyandırmadı tatlı dilli güzel sesli...

hiç bekleyenim olmadı....
günün akşamında dönüşümü...
aynam yoktu ki görüp değiştireyim...
saçımı sakalı mı görünüşümü....
kokular sürünüp şöyle bir estireyim...

geceyi hiç sevmezdim....
seni tanıyıncaya kadar....
bazı geceler soğuk uzundu....
hiç bitmeyecek kadar....
şimdi mi....olmasın diyorum sabahlar...

böyle bir insandım ben....
ne kadar insan denirse...
ilk defa birini kıskandım ben....
kızdım aynadaki kendime....
elini tutan elimi bakan gözlerimi...
kendimden seni.....kıskandım....