Seni Tanıdığımda Şiiri - Nuri Gökhan Sonsel

Biliyor musun ki…seni tanıdığımda,
Hoş kokulu saçların, pembeydi dudakların,
İncecik parmakların, avucunda nem vardı.
Işıl ışıldı gözün, merhabaydı ilk sözün,
Fevkalade bir yüzün, sesinde hüzün vardı.

O akşam ben uykusuz, belki biraz durgundum,
Gözün gözüme değdi, gitti bu yorgunluğum.
Ellerin ateş gibi, yanağında ben vardı,
Dışarıda bir fırtına, kiremitte kar vardı.

Ayağında pantolon, üstünde kaban vardı,
Tanıştığımız o anda…ateş bacayı sardı.
Ne müthiş bir duyguydu, sanki bir rüya sandım,
Elim sobaya değmiş… canım yandı uyandım.

Rüyalarda olsan da…hep ben seni aradım,
Tükenmeyen duyguma, bir nokta koyamadım.
Şehir şehir dolaştım, belki bulurum diye,
Hayalden bir başka şey, kalmadı hiç geriye.

Sana bir isim buldum, ismini bilmiyordum,
Gönlümde yaşa diye…sevda adını koydum.
Bir daha hiç görmedim, bir daha hiç gelmedin,
Gelsen de gelmesen de, artık sevdamsın benim.

Gittiğin her bir yerde, aşkımı taşıyorsun,
İnan bana sevgilim, sen her zaman benimle…
Ömrüm bitene kadar, sen bende yaşıyorsun.