Seni Sordum! Şiiri - Zülfikar Yapar Kaleli

font face='Comic Sans MS' color='black' size='0,5'
Sen öksüz gönlümün,
Gök gözlü mahzun sunası.
Seni yıldızlara sordum,
Neredesin?
Beni yutan su şehrin,
Can veren gecelerinde üşüyorum.
Üstüme ört saçlarını,
Bu sokaklarda yalnız bırakma beni.
Gölgeme saklanan hasret yarası
Ve ömrümü yiyen gurbet belâsı
Yok etmeden ümitlerimi
Bileceksen bil artık.

Seni dolunaya sordum;
Gül dudaklarında sakladığın
Bahar cemresi midir?
Bakışların yaralı ceylan
Yakarışında bir sitem midir?
Seni saklayabilir mi bu beton ağaçların
Çeliğe bürünmüş ormanları?
Buruk bir sevdadır yüreğimin beklentisi
Salacaksan sal artık.

Seni çiçeklere sordum;
Öksüz gönlümün ana kokan, yar kokan
Dertli sılası, gök gözlüm!
Derman hangi yaylanın çiçeğidir.
Han otağı hangi dağın ardında!
Gariplerin yurdundan çalınmış güneşleri
Bulacaksan bul artık.

Şafağa özgü yanık bir türküdür
Yalnızlığın ezgisi.
Soğuyan gecelerin sabahını beklemek
Sensiz zor, biliyorsun?
Al, parça parça yarılmış,tel tel edilmiş
Gönlümü, bağla kırık sazına
Çalacaksan çal artık.

Düşlerim yetmiyor sana
Yüreğime sığmıyorsun.
Kan buğusu gecelerin yüzüne
Güneş olup doğmuyorsun.
Ey vuslatımın durağı, bitanem
Kavgalı gölgemin yükünü omuzlarımdan
Alacaksan al artık.

Seni tomurcuklara sordum;
Hilal kaşlım, al yazmalım
Yıldız gamzelim, gök gözlüm.
Umudum, hicretimin sılası,
Yanık sevdamın yitik Leyla’sı
Bekletme biçare gönlümü.
Seni seviyorum, can özüm
Geleceksen gel artık.