Seni Solumak Şiiri - Berk Güneş

Yalan yazdı ellerin,yalan söyledi dilin ve yalan döküldü dudaklarından.Gözlerin...Kahverengi,yeşil hareli gözlerin.Bir onlar yalan bakamadı.

Bir onlar masum kalabildi.

Ben de mecburen onları sevdim.

Bedenin toprağa düştüğünde toprak coşacak.
Sırf gözlerin için.Çünkü henüz görmedi o kadar masumunu.
Ben de birtek onlar için üzüleceğim.
Sırf gözlerin için.Çünku henüz kaybetmedim bu kadar masumunu.

Bedenini bulunduğu mezardan çalmayı düşlüyorum.Sonra evimin bahçesine getirmek,tüm etlerini parçalayıp serpiştirmek bahçeme.Verimli mezar topraklarından sıkıldım.Bahçem seninle daha güzel olacak.Ama gözlerini parçalamadan ayırmalıyım vücudundan.Onları önce bataklığa gömüp sonra yalnızca birtek lotus çiçeği beslemek istiyorum üzerlerinde.Kahverengi köklü,yeşil lotus çiçeği.

Sabırsızlanma geleceğim yanına elbet ama en azından o lotus çiçeği çürüyene kadar hayattayım biliyorum.Bu olana kadar birkaç işim var sadece.Odamı hazırlamalıyım önce.Etini gömdüğüm topraktan çıkan tüm bitkileri odama taşımalıyım.O kadar çok olmalılar ki gece oksijensiz kalıp,kilitli kapının ardındaki odamda bitirebilmeliyim bu yaşami,yeniden,senin elinle.Seni soluyarak ölmek,düşler kadar güzel...

Ama şimdi af dilemek zamanıdır.Yalan sevişmelerden dönüyorum,merhamet eyle sevgili.

Affet öldürdüm seni! ..