Varlığın avuturdu beni önceden
Ayrılık ne kadar yaksa da.
Yaralar sarılırdı
Telefonda bile olsa
Bir çift söz ile,
Kelimeler buruklaşmadan,
Sesimiz soğumadan önce.
Hiç böylesi bir acıya saplanıp kalmamıştım
Gözyaşları ile tanıştığımdan beri.
Şimdi çektiğin acıları
Daha iyi anlıyorum bitanem.
Sana yaşattığım acıları örtmek için
Ne yapsam boş.
Aşk acısının yarası,
Derin oluyor zahir.
Yoksa işten,dosttan, hayattan uzaklaşır,
Gülmeyi unutur mu insan.
Şimdi seni daha iyi anlıyorum bitanem
Acılara boyandığından beri hayatım.
Resimlerini tabettirdim,
Şu an elimdesin
Kulağımda hüzün şarkıları,
Gözyaşlarıyla dostluk pekiştiriyorum.
Eh bu ortamda şişe olmazsa olmaz
Mutluluğuna içiyorum
Bensiz bile olsa hayatın
Çünkü bilmiyorum
Bunca acıdan sonra
Layık mıyım sana hala
8 Ekim 2004, İstanbul
Arslan AlpKayıt Tarihi : 9.10.2004 20:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)