Seni Seyretmek Şiiri - Ülkücü Komünist

seni seyrederdim, uzaktan
genelde canım sıkkınken
(bilirsin benim canım hep sıkkındı).
insanlara karşı gülüşlerine,
merhametine
tebessüm eder, mutlu olurdum.
hiç eksik olmazdı
dudaklarından o gülüşler
beni, o gülüşler mahvetti
(bilmezsin).

seni içime hapsetmeliyim
bu güzelliği başka biri,
başka bir can keşfederse..
keşfetmemeli..
bir tek ben bilmeliyim,
parlayan gözlerinin altındaki
hüzün, huzur dolu karanlığı.
bu dünya dedikleri yer
senin için fazla kirli.

ben seninle sevdim insanları.
senden sonra öğrendim
kimseye güvenilmeyeceğini.
senin ellerinden tattım
en tatlı meyveyi, seninle tattım
en acı hisleri, ben sende gördüm
masum tebessüm nasıl olurmuş
bir bebek mecbur kalarak çalışan annesinin
yolunu nasıl gözlermiş
ben senin gözlerinde gördüm,
senin gözlerinden seyrettim,
dondurması düşen çocuğun hüznünü.
insanlık medeniyetinin şu zamana kadar
aldığı zaman diliminde her şeyin enlerini sende,
insanlığın tüm enlerini sende gördüm
en güzelini
en zalimini
insanlığın tüm enlerini..
(artık canım kalmadı).
30.11.17