Seni sevmiyoruz tanrım...

.

yoksulluğunuz artıyor gün geçtikçe ‘sızıların iç kesen yanında
meyvesi olmayan mahallelerde ‘güller bitiyor bir bir kendi kendilerine
sessiz geçiyor göçmen kuşlar ‘yargısız bulaşmadan kimsesizliğinize
tek tek sayılan bahçeler yağmalanıyor ‘şehrin kenar semtlerinde ölmüşlüğe
yıkılan her duvar altında simitçiler kalıyor ‘başlarında güzelim dünya dengesiyle
aşksızlık duvarları deliyor artık ‘sessizliğin ortasında kendine gelemeyen inlemelerle
kimse sormuyor bu yolların sonunda ne var ‘sırtında koca yükleriyle insanlar
kediler balık aramıyor sahillerde ‘resme bulaşmış soğuk griliklerde sarhoşlarıyla
hiç bir sevgi yitirildikçe getirmiyor ‘intihar ağaçlarının kokularını elleriniz ıssızlığına
masum perdeler çekiliyor bazen ‘yeni evli kedilerin neşesiz bağırtılarında
şehir geliştikçe ölüyor anası dünyanın ‘bazen pembeye çalan bulutlarında
sizi alıp gidiyor bu tarih ‘çocukluğunuzun park yapılmış ormanlarına
silah oluyor ağaçlar ‘bildiriler barış antlaşmalarıyla kağıtlarda
bir bir ölüyorsunuz yoksulluğunuzla ‘küsü geçmemiş komşuluklarda
bombalar yağdırıyorsunuz emeğin üstüne ‘sözüm ona düşmanınıza
rengi sizden derken ‘taze bir yemek düşüyor yoksul aklına
ah diyorlar fırsatımız olsa da ‘bir biz kalsak yalnızlığın ortasında
yok etmek lazım derken tüm denizleri ‘karalardan başlanıyor önce
kokular genzi yakıyor akşam alacasında ‘vura vura roket atarlarla
herkes kendini yakıştırıyor ‘tanrının uslanmaz çocuklarına
bir şehir daha ölüyor ağırlığıyla
aşk terk ediyor betonları toprağına
ne gelirse geri gidiyor
sizi alet etmiyor cinayetlerine
seviniyorsunuz yine
tetikler değmedi elinize
sustukça bir cinayet daha
kol kopması
yüz yarılması
kan kaybı
aşk kaybı
sevgi kaybı
kopuyor entarisi ‘kırmızı gönül bağıda
bir umut direniyor ‘süper yalnızlık* kurşununa
bir umut direniyor ‘süper kölelik* kapısında
açın ellerinizi ‘biz diye bağırın gökyüzünde açan ışığa
çünkü ölüm hazırlıyor ‘karanlık tam sesinin ortasında
seni sevmiyoruz tanrım
vahşetimizi buna bağla
tam sesinin ortasında
sesinin ortasında
ortasında
umut

25 07 2006

* kaçınılmaz görünenler, sürecin varacağı yerler…