Seni Sevmiştim Şiiri - Birol Çelik

Seni Sevmiştim...

Aksak aksak kurulan
hayallerimin gölgesinde
puslu düşlerimin
umutsuz yamaçlarında zonklayan başımda
kokusunu
cümlelerime bırakan sigaramda
mutluluğum gibi
tavana değince dağılan
sigaramın dumanında
ve her şeye rağmen
beni hayata bağlayan
yüreğimin beyazlığında sevmiştim seni
Seni çok sevmiştim
En çok seni sevmiştim
Seni en çok ben sevmiştim
Gidiyorsun
Bilirsin
kaybetmenin korkusunu yaşardım hep
Şimdi korkuları alıp benden
kaybetmeyle baş başa
diz dize bırakıyorsun beni
Yağmurlar uğurluyor seni
usuldan inceden
Senin ardına düşüyorlar sessiz sessiz
benim penceremin kırık camlarından
içime
can alıcı seller gibi
Korkuyorum işin açıkçası üşüyorum
Gözlerimde sakladığımı zannettiğim
sıcaklığına
sığınıyorum
korkuyorum
Gidiyorsun
Beni düşene kadar farkına varamadığım
gözyaşlarının üstüne
geçmek bilmeyen zamanın ağına,
masum duygularımın külüne bırakıp gidiyorsun
“ Yaşanmışlar yaşanmıştır
inkar edemem ” deyip
beni bir harabe “ben” in içine
kör ve sağır bırakıp gidiyorsun
Çok şeylerimi alıp gidiyorsun
gittiğin yerlere
Bir sen bırakıyorsun ardında
birde yarımcık ben
Saçlarında kaybolan ellerimi elsiz
fersiz sevdamı
ışıksız bırakıp gidiyorsun
Ardında
yapraklarına
kanlar sıçrayan çiçeklerimi
ayrılığın karanlığında
isimsiz bırakıp gidiyorsun
Giderken “ Büyükler gider ” der gibisin
Oysaki sen
benim büyüttüğüm büyüktün
El değmemiş duygularımın
sevince gebe zannettiğim hüzünlerimin
büyüttüğü büyüktün
Sen büyüktün ve büyükler gider

hadi git
Gidiyorsun
Renklerimi siyaha bulayıp
yönümü siyaha çevirip
senin sonsuzluğunda sonlandırıp beni
gidiyorsun
Aşkın bülbüllerini gülsüz
gülümsemesiz bırakıp gidiyorsun
Benim acılarımın üstünde
mutluluk kurmaya
mutluluk bulmaya gidiyorsun
Sen bir yerlere gidiyorsun
ben bir bilinmezliğe
Gitme diyemem,
hadi git
Biliyormusun
türküleri sevmiyorum artık
Çarşambaları sel almış
yeşil başlı gövel ördekler vurulmuş
yada
turnaların
kanadı kırılmış...
umurumda bile değil
ne zaman bir türkü dinlemeye kalksam
türküler düğümleniyor gözlerimde
ve önce sen akıyorsun gözlerimden sonra ben
sonra dile gelmemiş
bestelenmemiş onlarca türkü
Yeniden bir korku salıyor içimi
yeniden ağlıyorum
yine ağlıyorum
sen gidiyorsun

Heyelanlarımın içinde
hezeyanlar yaşadım
Sarf-ı nazar eyledim senden gayrısına
Yorganımın içinden
hıçkırıklarımın arasından
karıncalanmış avuçlarımdan
allığını yitirmiş dudaklarımdan
her gece usanmadan
kanatlı
dualar uçururdum ben
sen vururdun körü körüne
Ve şimdi gidiyorsun. Hadi git.
Dünyamı
cennete çeviren bir baharla gelmiştin
cehennem misal bir hazanla
gidiyorsun
Hadi git
Şimdi seni
bin bir renkli çiçeklerin
kokusuyla donatılmış bir bahçede
her hücresi
her nefesi
her sözü sen olan
biri bekliyordur
Onun kokusuna
onun soluğuna git
ve giderken attığın her adımda
bir Birol’u ezdiğini
aklına bile getirme
Gitmek istiyorsun
hadi git.