Uyku  tutmuyor  geceleri
Yalnızlığımı  ekliyorum  bir  de  karanlığa
Boylu  boyunca  uzanıp  ranzaya
Ağlıyorum  kuruyan  tüm  baharlara….
Kuşlarda  geçmiyor  bugünlerde
Pencerenin önünden
Çığlıklarında  yok  artık
Bir  devrimin  ilk  adımı….
Bir  ışık  sızsa  koğuşa
Sanki  boğulacağım…
Çocukluğum; 
İlk  öykünü  yazdığın  gün
Beraberce  ağlamamız
Yırtılan  sinema  afişlerini
Toplamamız…
İçimde  şuramda
Terkedilmiş  bir  kulübe  var
Sahibi  kendinden  kaçan…
Belki  anılar  bağlamasa
Böylesine  ümitlerimi
Oracıkta  düşecektim  bir  boşluğa…
Ve seni  sevmesem  böylesine
Dayanamazdım…..
1998 Ankara
Serpil Öztürk 2Kayıt Tarihi : 22.6.2006 00:47:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!