Seni Sevmenin Hikayesi Şiiri - Ayşe Çelik

Alabildiğine şen coşkulu başlıyor sabah saatlerinde Seni sevmenin hikayesi Böyle kocaman kocaman harfler satırları dolduruyor. Rüyadan yeni kalkmanın mayhoş tadıyla olabildiğince parlak aksediyor sayfaya hayalin Tek kelimeyle çalımlı bir giriş yapıyor Seni sevmenin hikayesi Mayıs güneşi gibi yakmadan tatlı tatlı insanın içini ısıtıyor Sonra saatler geçiyor ve bambaşka bir yola dökülüyor Seni sevmenin hikayesi Öyle ki yazarının bile elini kolunu bağlıyor Ve hayıflanıyor okurları hayal kırıklığıyla kitapçı yollarını yeniden arşınlarken Onlar baştan sona ışık ve umut dolu bir başka öykü arayışındalar şimdi Okuruyla birlikte varlık nedenini de kaybediyor Seni sevmenin hikayesi Bir özür gibi alelacele sayfalardan kaçarak uzaklaşıyor sözcükler Öğle sıcağında pişmanlığın ve aldanışın boğuculuğu çukurlar açıyor sayfalarda Engebeli, kimsenin yıllardır kullanmadığı bir köy yoluna dönüşüyor Seni sevmenin hikayesi Akşam hüzünleri taşıyor Hüzünlerse gözyaşlarına gebe alabildiğine Islanmış cümleler okunaksızlaşıyor Ve kocaman silinmiş boşluklar oluşuyor Seni sevmenin hikayesinde Anlamını çok önceden yitirmiş bir sarmala bırakıyor kendini Seni sevmenin hikayesi Her ne kadar artık tamamen mişli geçmiş zamanlara karıştıysa da O sabaha kadar kurumanın peşinde Şafakla birlikte aynı öyküyü yeniden en başından anlatmayı kuruyor Zira salaklığına doymuyor Hikayesi seni sevmenin...