Elimde değil, düşüncemin en ayrıksı yanı Sen,
Korku dolu gözüm kararır uzaklığından,
Elimde değil, fikrimin en amansız yanı Sen,
Avuçlarımı açtığım an tutuşur benliğim,
Benliğimin en kaybolmuş, en izbe yanı Sen.
Gecenin karartısında penceremde rüzgar durur,
Elleri bağlı hüzünleri, konuk ederim odama,
Sigaramın dumanında ruhum kurur,
İlik vurur ürpertilerim canıma...
Sonra susarım ağlamaklı,
Can düşer, can üşür noksanlığımın esintisinde,
Bir dua, her gece uçuşur tenimin kederinde...
Geceleri kararır gökyüzü, mevsim kış,
Donar caddenin öz kaldırımları,
Oysa ben,
Çocukluğumu hatırlıyorum avuçlarında,
Karartısı aklanıyor, ellerim ak pak oluyor sonra..
Düşündükçe hükmediyorsun aklıma,
Beynimin en çok çalışan kısmı Sen...
Yirmi beş yaşımda yeniden buluyorum seni,
Derken uzaklaşıyorsun birdenbire...
Tam da üşürken serinliğinde yeni yeni,
Donuyorum ayazında tıpkı kaldırımlar gibi...
Hayatın ortasında aydınlığın unutturmuştu hayatı,
Ve hayat, hayalinden bir yol olmak üzere...
Bir gölgeyi, bir heykel gibi kaskatı,
Yoldaş aldım yanıma çıktım sefere...
Seni sevmemeliydim,
Öyle olsaydı korkusuzca sarılırdım güne,
Hayır seni sevmemeliydim,
Şimdi her sabah ellerimde kelepçe.
Çözmeden başlayamıyorum güne,
Yastığımın köşesinde bir anahtar,
Gözlerinin şavkı düşmüş pencereme, köşeme..
Bir saat sesi ihtar ediyor beni,
Apansız topluyorum kendimi pencereden köşeden...
Damarımın en koyu kanı Sen,
Ve seni sevmemeliydim...
Hatırlarken koynumdaki sancıyı,
En kaba haliyle üç beş sözcük hayatım...
“Doğdum, sevmemeliydim, gölgenleyim.”
Unuttum kıştan sonra gelecek baharı.
Kalbimin en kesif yanı Sen...
Kurduğum düzen bu bundan sonra,
Hangi hayal avutursa ordayım temelli,
Birgün bir söğüt altında serinlersem,
Oraya dikeceğim bedenimden türbeni...
Seni sevmemeliydim,
Değmemeliydim yüzüne ellerimle,
Alnının akını sürmemeliydim dudaklarıma...
Canımın en kaynar yanı Sen...
Koyamazdım ellerimle gönlüne ismimi,
Az zamanda değil ki sana düşkünlüğüm,
Ama seni sevmemeliydim,
Sevmemeliydim çünkü;
Ufkumun en sade tarafı Sen...
08.02.2007 / ANKARA
Arif BabacanKayıt Tarihi : 8.2.2007 17:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zeytin ağaçları söğüt gölgesi Bende çıkar güneş aydınlığa Bir nişan yüzüğü, bir kapı sesi Seni hatırlatacak her zaman bana
okumayalı çok yollar yokuşlar çıkmış kalemin ve
zorlukları geçmiş.. şimdi bir usta dili fışkırıyor şiirin
Hep söylerim ya şu gençlerde çok iş var !
yeterki gönül versinler .. ve şans tanınsın onlara
kutluyorum şiir dilini ve yüreğini..
Sevgiyle kal!
Nevin Kurular
TÜM YORUMLAR (2)