Seni Sevmekten Neden Korkuyorum?

Not: Bu şiir bir ithaftır…

Varlığın büyük bir korkuyla işliyor ruhumda
Küçük bir ışıltıyla doluyorsun bu korkunun içinde
kaçamak bakışların hüzünbaz bir derinlik bırakıyor,
gülümsemen bütün acılara değer bir avuntu oluyor.
Sözlerin bir büyüye dönüşüyor mutsuzluğa alışkın
başıboş karamsarlığımda.
Öylesine mutlu olmak istiyorum ki…
Daha önce hiç olamadığım,
Yaşadığım tüm zamanlar içinde hiç olamayacağım kadar mutlu.
Varlığın korku değil de en büyük mutluluk olsa…
Ama ben aynı mutluluğu yeşertecek miydim
O masum, küçük kalbinde?
En büyük korkum bu muydu,
bitimsiz korkularımın içinde?

Neden bilmediğim bir yerlerden acımasız bir gerçek
ya da benim karanlık benliğim mi…
Bana kapanmayacak bir yara olacağını söylüyor?
Yerleşik ve alışılanın dışında olmak suç muydu?
Neden en güzel anları katlediyorum böyle
ansızın ve çılgıncasına.
Hayır, hayatın kendisi mi en büyük ölü sevici?
Yoksa hep mutsuzluğa tutulmuş
kendine mutluluğu yakıştıramamış
bu hayatın tek korkağı ben miydim?
Neden, her zamankinden daha farklı bir his
sarmalıyor bu korkak cüceyi?
Her şey, herkes alışılmış bir dengesizlikse
Senin, benim ve birlikte yaşayacağımız anların
bir önemi var mıydı?
Bitmişliğe evrilmeyecek miyiz ne de olsa?

Sonu aynı olacak başka bir hikâyemin sıradan bir
karakterinden başka bir şey olmayacaksın belki…
Belki bu korkunun içinde patlamaya hazır
kimliksiz biri olarak kalacaksın.
Büyük bir sevgiyle doğmayı beklerken
beni bir mayın tarlasında sensiz ve kimsesiz bırakacaksın.
Hayat, ah hayat,
hep böyle mutluluğun kıyılarında dolaşırken
bana neden yaşamadan bir son yazdırıyorsun?
Yine yalnız, yine umarsız, yine hep bilinmez bir yolda…
Ve yine cevapsız soruların içinde kaybolan biri…
Ve yine hep acıyla.

Ama neden her şeyden herkesten daha farklıymışsın gibi geliyor?
Bu bana umut mu olmalı?
Bana bir umut olacağını söyleyebilir miydin?
Bana büyük bir cesaret olabilir miydin?

Öyleyse
Seni neden sevmekten korkuyorum,
Hayal kırıklığım olmandan neden korkuyorum,
Neden daha büyük bir acının içinde kalmaktan korkuyorum?
Neden, seni sebebi olduğum bir karanlığın içinde bırakmaktan korkuyorum?
Ya sen,
İmkânsız bir yolda olduğumuz için mi korkuyorsun?
Anlamlandıramadığın bir dünyanın içine girmekten mi korkuyorsun?
Benim gibi sebebi olduğun bir karanlığın içine beni hapsetmekten mi korkuyorsun?
Ve ben
Tanımlayamadığın bir sevgiyi içinde çoğalttığım için korkuyorum,
senin korkun olmaktan korkuyorum.
Beni seviyor olmandan korktuğun için korkuyorum.

Ve ben
Tüm duygularda
Senin ölümün ve benim ölümüm olmaktan korkuyorum.