Söz geçiremiyorum hiç gönlüme,
Seni daima anmak zorundayım.
Kalemi aşkınla aldım elime,
Sana şiirler yazmak zorundayım.
İster uzaklarda kal, istersen gel;
Ümidimi yok etti tek bir engel.
Boşver, özlem de vuslat kadar güzel.
Seni her an özlemek zorundayım.
Kaçıncı kez soldu açan çiçekler?
Söyle hangi âşık bu kadar bekler?
Ömrümü tüketip geçti seneler.
Yine seni beklemek zorundayım.
Kara sevda çok yaman bir işkence.
Kahrolmak var karşılıksız sevince.
Sen aldırmadan yaşarsın gönlünce.
Ama ben seni sevmek zorundayım.
Kayıt Tarihi : 24.6.2012 01:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!