Seni Sevmek Ölümü Kucaklamaktı

Seni sevmek ölümü kucaklamaktı.
Ölümün kucağında yeniden sevmekti seni...
Canımdan sökmeye yeltenirken zaman, sevdanı
Takvimlerden bir yıldız daha düşecek az sonra,
Yerle yeksan bir beden kalacak geriye,
Kan revan içinde bir yürek...
Ve ben hatıra olacağım uykusuz geçen her gecene.

Uyanırken titreyen kirpiklerim ebedi dirilişe
Kan çanağı gözlerimin sen ört perdesini
Çünkü hiç olmadı senin gibi ağlatan.
Küçük bir veda busesi bırak gözyaşlarımın yerine
Yağmurlar intihar etmeden ardımdan...

Şebi yelda' nın son anındayım, mecalsizim
Hangi sözle ezdin zihnimi, zira çok acizim.
Paslanmış kulaklarımda fısıltılı sesini
Duyar gibiyim ' Bir günah için yanmalı insan' dediğini.
Nefesim okşarken har düşmüş avuç içlerini
Asırlara çivi çakacak ah-u zarlar bırakıyorum
Ruhum çekilirken bedenimden usul usul
Yok oluyor; bak Var oluşum...

Canıma sıktığından beri bir topak kan gibi adın.
Sendin ömrümün miladı, ömrümün katiliydi duyguların
Ve şimdi ayrılık...
Bir kurşun kadar soğuk,
Nefesin kadar uzağında hayatımın...